Ik was 35 jaar toen mijn relatie na 10 jaar stuk liep. Ik zat op een dieptepunt en stelde me de vraag: ‘Is dit het nu?’. Wat heb ik eigenlijk tot nu toe met mijn leven gedaan en is dat eigenlijk wel wat ik wil.
Om een of andere reden was ik mezelf in de loop der jaren wat verloren en ik snakte naar meer. Meer avontuur, meer zelfvertrouwen, meer afwisseling, meer mijn hart kunnen volgen, meer natuur, meer reizen.
En dat is ook exact wat ik gedaan heb. Ik ben meer beginnen reizen, ik ben beginnen hiken, packraften en zei ‘ja’ op bijna alles. Ik heb er nog geen moment spijt van gehad! Wat ik merkte is dat ik gewoon gelukkiger in het leven begon te staan en meer connectie met mezelf begon te vinden. Mijn zelfvertrouwen groeide en ik had gewoon zin in het leven.
Ik heb toen ook wel gemerkt hoe moeilijk het was om alle kennis te vinden die ik toen nodig had, om een netwerk van mensen op te bouwen met gelijkaardige interesses.
Het was ook in die periode dat ik iemand nieuw leerde kennen, iemand die al wat meer avontuur gewoon was en zijn bemoedigende woorden, rust en hulp zijn van grote betekenis geweest in dit traject.
Because in the end, you won't remember the time you spent working in the office or mowing your lawn. Climb that goddamn mountain.
Avontuur, ontdekking en mindfulness hebben me plezier in het leven bezorgd, geven me een escape uit de ratrace van vandaag en hebben me mezelf terug leren herontdekken. Dat is toch het mooiste cadeau dat er is? Daarom dat ik het zo graag wilde delen met anderen.
Van vrienden en familie kreeg ik meer en meer te horen ‘amai, jij bent avontuurlijk’, terwijl ik vond dat dat allemaal best wel meevalt. Ik ben een normale meid met een drang naar genieten van het leven en eens iets te proberen. Ik kan me geen betere droom bedenken dan te kunnen bijdragen aan een wereld waarin mensen zichzelf niet meer beperken, geloven in zichzelf en wat meer tijd in de natuur willen doorbrengen. Stel je eens voor dat we samen op pad gaan en jij op het einde zegt: ‘waauw, ik had nooit gedacht dat ik dit zou kunnen en ik heb de hike toch maar gedaan. Ik voel me zo trots op mezelf.’ Hoe geweldig zou dit zijn?
Het heeft wel even geduurd om de durf te vinden en ook hier het zelfvertrouwen te vinden, maar dan denk ik ‘why not’ ;-).
Dit weekend stond ik voor een lastige keuze: mijn plannen om te gaan packraften met vrienden afzeggen en wat nodige rust nemen of toch gaan
Het einde van 2022 komt in zicht en voor mij is dit toch het moment waarop ik even reflecteer over het afgelopen jaar en intenties
In november stond een prachtig packrafttripje op het programma. De zon scheen, de herfstkleuren kwamen tot hun volle recht en het was mooi te zien
