Menu
Ik weet het, dit is vast niet de eerste keer dat je hoort hoe belangrijk zelfliefde is… Maar ik moet het toch zeggen: ze hebben gelijk. En nee, het is absoluut niet makkelijk om dat op te bouwen. Maar zodra ik echt begon van mezelf te houden—zowel als persoon als fysiek—kwam mijn leven in zo’n fijne flow terecht. Het bijzondere eraan is dat je, door van jezelf te houden, automatisch grenzen gaat stellen en niet langer accepteert dat anderen daaroverheen gaan.
Maar dat is nog niet alles. Je leert ook hoe belangrijk het is om voor jezelf te zorgen en tijd voor jezelf in te plannen. En weet je wat? Dat verdien je! Het voelt niet langer egoïstisch, maar als een basisrecht. En doordat je goed voor jezelf zorgt, ben je uiteindelijk ook beter in staat om er voor anderen te zijn.
Hoe leer je jezelf graag zien? Het is een traag proces. Voor mij is het gestart met lief en mild tegen mezelf te praten, mijn fouten te vergeven en vooral er voor mezelf te zijn. Doen wat ik me had voorgenomen te doen en als het eens niet lukte, mezelf dat ook te vergeven.
Je zou er van verschieten hoe klein onze comfortzone ons houdt. Het houdt groei en een nieuw perspectief op de wereld tegen. Als een bezetene ben ik aan de slag gegaan om mijn angsten onder ogen te komen. Om mijn comfortzone te stretchen. En dat ging van fysieke angsten zoals hoogtevrees challengen door te gaan klimmen of een scramble te doen waardoor ik leerde omgaan met die paniek, tot meer het mentale. Je zou het niet verwachten te horen van iemand die al enkele jaren gelukkig vrijgezel is, maar ik had een panische angst om alleen te zijn. Toen ik alleen moest gaan wonen ben ik de eerste 2 jaar elke nacht in angstzweet wakker geschoten. Gaandeweg leerde ik mijn eigen gezelschap apprecieren, leerde ik dingen voor mezelf doen, leerde ik genieten van de vrijheid die het gaf, leerde ik dat ik veilig was bij mezelf.
Doordat je je comfortzone challenged gaan uitdagingen in het leven ook minder groot lijken dan ze soms zijn. Je gaat ook meer beseffen dat je tot meer in staat bent dan je denkt en op jezelf kan rekenen. Ja, ik laat ook tranen als er iets me raakt en ja, ik heb ook moeilijke momenten in mijn leven. Maar ik aanvaard die emotie, aanvaard de situatie en ga er dan met aan de slag. Ik geef ruimte aan de emotie die er moet zijn en kijk welke oplossingen er zijn, want ik weet dat alles tijdelijk is, ik op mezelf kan rekenen en ook op een kring aan mensen kan rekenen die er telkens voor me zijn.
Wanneer je begint te voelen dat je leven je geen voldoening meer geeft, het niet meer is wat je er van wil of jij dat leven bent ontgroeid, dan is dat heel angstaanjagend. Want wat is het alternatief? Wat zullen mensen denken? Als dit het niet meer is? Wat dan wel? Veel vragen waar je niet direct een antwoord op hebt. Hoewel, diep vanbinnen weten we meestal wel wie we zijn en wat we willen, maar durven we het niet erkennen of luidop zeggen. Hebben we een zodanige mist rondom ons hoofd dat we niet meer voelen wat er diep vanbinnen leeft.
Durf jezelf de tijd te geven te ontdekken. Het hoeft allemaal niet zo serieus te zijn. Gewoon dingen proberen: een nieuw hobby, eens luidop durven dromen over reizen die je zou willen doen of een job waar je als kind van droomde. Je brein en jezelf toelaten verder te denken en mogelijkheden te zien zal helpen die donkere wolk te laten opklaren.
Voor mij was het reizen en avontuur. Ja zeggen als iemand me vroeg iets te proberen of doen. Zo heb ik packraften ontdekt, heb ik het prachtige UK leren kennen en de vrienden die ik er ondertussen heb. Ik heb daardoor ontdekt dat ik nood heb aan ontdekking en prikkels, nood aan afwisseling en avontuur en tegelijkertijd ook behoefte heb aan stabiliteit en ‘een nestje’ om naar terug te keren.
Dat, gecombineerd met je grenzen verleggen, zal zorgen dat je op een gegeven moment ook durft uiten wat je dan wel wil van het leven en je zal er ook de nodige stappen voor durven zetten.
Tenslotte kom je tot het einde van het proces waarbij je gaat aanvaarden. Aanvaarden dat je andere dingen van het leven wil, aanvaarden dat je misschien niet wil zijn wat anderen van je verwachten en nog meer belangrijk: alle aspecten van jezelf aanvaarden. The good, the bad and the ugly.
We hoeven niet perfect te zijn. We hoeven niet altijd alleen maar positief en goed te zijn. We hebben recht op ons eens slecht voelen, om ‘meer uitdagende’ karaktertrekken te hebben, om uitgesproken te zijn of net niet. Ik heb leren aanvaarden dat ik op sommige vlakken een chaotisch brein ben, impulsief en een ramp op administratief vlak. En dat is ok. Ik heb ook aanvaard dat ik heel empathisch ben, zorgzaam, gedreven en oprecht mensen wil helpen groeien. Er zijn slechtere dingen om te zijn denk ik dan ;-).
Mentaal vrij leven is geweldig! Het is niet altijd een gemakkelijk proces om er te geraken omdat het van jezelf vraagt je diepste demonen onder ogen te komen en ze jou niet meer te laten verlammen. Het vraagt de moed om afscheid te nemen van mensen, situaties en materiële zaken die jou niet meer dienen. En ja, het gaat cliché klinken, maar je wordt herboren. Je creëert een nieuwe versie van jezelf, maar dan eentje die authentiek is. Trouw aan jezelf en niet opgelegd vanuit wat jouw omgeving en maatschappij verwachten.
Scary shit, isn’t it? Maar wanneer je er klaar voor bent, zal dat proces starten. Op het gemak en volgens jouw eigen tijd en tempo. Je hebt nog steeds alles zelf in de hand. Heb je graag een sparring partner hierin? Iemand waarop je de dingen eens luidop kan zeggen? Dan ben ik die persoon graag voor je!
Ik help mensen los te komen van hun beperkingen en help hen te laten dromen van nieuwe mogelijkheden. En wanneer ze er aan toe zijn, ook de nodige stappen te zetten.
You got this shit!