Vond ik het leuk? Yes!
Had ik een duwtje nodig? Haha, ook ja!
Â
Voor degenen die packrafting nog niet kennen: een packraft is een lichtgewicht (ongeveer 3kg) opblaasbare boot die je in een rugzak kan meenemen. Het idee is dat je hiking afwisselt met het water opgaan. Zalig toch?
Sinds ik afgelopen lente packrafting ontdekt heb, ben ik er helemaal aan verkocht. Het avontuurlijke kantje, de rust die ik ervaar als ik op het water ben, het één zijn met de natuur. Ideaal! Het duurde dan ook niet lang alvorens ik er zelf eentje bestelde en vanaf september mag ik me de gelukkige eigenaar noemen van de MRS Alligator 2S (klinkt stoer, toch? :D)
Je kan je voorstellen dat ik vrij ongeduldig was om hem uit te testen. Wat me tegenhield, was het weer. Regen en koude zijn nu niet direct de omstandigheden waarin je een paar uur in het water wil doorbrengen. Mijn voorkeur gaat ook uit naar wat stromend water en daarvoor rijd je al best naar de Ardennen. Niet direct bij de deur.
Â
Het was mijn vriend, David, die het heft in handen nam: kom, we doen het gewoon. We boekten een hotel net voorbij Brussel zodat we de dag erna vroeg konden vertrekken en files konden vermijden. Ik was helemaal enthousiast. Zelfs 5 graden en miezer hielden me niet tegen. Let’s do this!
Het traject dat we kozen was het stukje Ourthe tussen Nisramont en Maboge. Volgens Strava net geen 12km.
Â
Aan de barage de Nisramont heb je een grote parking. Als je de brug oversteekt, heb je aan de rechterkant een kleine parking waar je jouw raft kan klaarmaken voor vertrek. Het heeft wat stroming, maar geen gevaarlijke stukken. Af en toe een kleine versnelling en voor de rest kan je ook gewoon genieten van het prachtig natuurschoon rondom je.
Â
Bij packrafting combineer je normaalgezien een hike met een stukje op het water. Wij gingen volledig voor de water ervaring 
. Het was tenslotte de ‘maiden trip’ van mijn packraft. Daarvoor moesten we met twee wagens rijden. Eentje parkeerden we in Maboge, waar een gratis parking is en je uit het water kan: ideaal!
Â
Met de andere wagen reden we richting Nisramont. Nadat we onze packrafts opgeblazen hadden, peddels in elkaar hadden gestoken en wat snacks en drinken in de boten hadden gelegd was het moment supreme daar: buiten omkleden in de koude. Brrrr…
Ik moet zeggen dat het al bij al meeviel, maar ik was dan ook wel heel snel :D. Ik trok mijn wetsuit (3/2mm), dry jacket, reddingsvest, neopreen waterschoenen en natuurlijk ook een neopreen muts aan. Geloof het of niet, maar ik had het warm! Om ook mijn handen warm te houden, had ik de week ervoor ‘pogies’ gekocht. Wanten die je aan jouw peddel vastmaakt, waardoor je nog gemakkelijk je handen kan gebruiken.
Ik had ook mijn regenbroek aan, maar achteraf bekeken was dit niet nodig. Bij kajakken en packrafting kan je een spatzeil gebruiken. Dit is een waterdichte afsluiting die je over de opening van je boot trekt waardoor er geen water binnen komt. Dit zorgde er dus voor dat ik droog bleef en dus minder snel koud kreeg.
Ik heb absoluut genoten van die dag. Dit kleine avontuur had een grote innerlijke impact. Het gaf me een ongelooflijk trots gevoel dat ik, ondanks de drempel om bij koud weer te gaan raften, toch het water op te gaan.Â
Het was een reminder dat de natuur er altijd is. Natuur geeft me rust en wat avontuur geeft me energie. Deze dag heeft me beiden gegeven.
Â
Zou ik het nog snel terug doen? De drempel is er nog, maar lager. Ik zal niet zomaar even snel naar de Ardennen rijden, maar zal gemakkelijker dichter bij huis gaan packraften. Vijf graden of niet.
Â
Het heeft me doen beseffen dat ik me niet door kleine dingen moet laten tegenhouden. Soms moet (of wil?) je wat ongemak doorstaan om daarna te beseffen hoeveel positiefs je er aan hebt overgehouden.Â
