Een zonsondergang maakt je altijd wel wat nostaligsch. Iedereen is in de weer geweest, je hebt een avontuur beleefd of een drukke dag gehad en dan komt de wereld terug tot stilte. Het doet even reflecteren en de kleurenpracht laat je met verstomming slaan.
Dat is exact wat deze zonsondergang met me deed en het is ook een van mijn mooiste herinneringen aan Lake District. Hij werd genomen aan Waste Water en is trouwens ook het startpunt van de hike naar Scafell Pike (toch de route die ik genomen heb).
Wat maakt deze zo speciaal?
Op de Wasdale Campsite (National Trust) zit je in heerlijke afzondering, volledig gedeconnecteerd. De camping ligt op het einde van een vallei, heeft geen netwerk (tenzij je een berg op gaat, raar maar waar 🙂 ) en er hangt een gelukzalige sfeer van avontuur en belevenissen.
Wilde je toch even een berichtje naar huis sturen, de route van een hike online checken of even op social media scrollen, dan moest je naar dit plekje komen. Een paar stappen vooruit, een paar achteruit, gsm in de lucht steken en duimen dat je dat ene streepje ontvangst zag verschijnen en de melding van ‘4G’.
Foto: Lee John Mann
Aangezien iedereen overdag ging hiken en andere avonturen aan het beleven was, was dit dan ook de plaats waar de meesten ’s avonds even connectie kwamen zoeken. Zowel op de gsm als met elkaar. De combinatie van die gezellige babbels bij een zonsondergang, maakte het een uniek moment. Wat ik als solo reiziger wel kon gebruiken.
Daar stond ik dan…
Toen ik twee dagen eerder, in het donker, arriveerde op de camping en vaststelde dat de receptie gesloten was, werd ik vrij nerveus. Het was er stikdonker, had geen code om de bareel te openen en had geen zin om met mijn ‘van’ in achteruit te gaan.
Gelukkig zag ik aan de zijkant een vuurtje met twee vans. Ik besloot daar hulp te gaan vragen en hulp heb ik gekregen :D. De twee heren waren zo vriendelijk hun code te gebruiken om me binnen te laten en hielpen me naar mijn plaats.
Een gesprek over de ‘outdoorsy’ mentaliteit
ja, ik heb redelijk wat foto’s van deze zonsondergang…
Zij waren het die ik op deze bewuste avond aantrof op het brugje.
Het gesprek begon met hun vraag of alles nog goed verlopen was en ging over in een gesprek over vanlife, het outdoor leven en de mindset die het vraagt.
Zelf woont de ene man in Liverpool en de andere in het noorden van Wales. Ze werken in ploegen en namen elk moment dat mogelijk was om te gaan hiken en in de natuur te zijn. Als hun shift stopt om 14u, rijden ze nog snel naar Snowdonia National Park om een hike te doen, overnachten in hun ‘van’ en rijden ’s ochtends vroeg terug naar hun werk om de volgende shift te starten. Dat is pas toewijding :-). Ik begrijp die behoefte wel. Het zien van iets nieuw, het ontdekken, de mentale rust die een goeie wandeling met zich meebrengt, de prachtige uitzichten. Het werkt gewoon verslavend. Er zijn zoveel voordelen aan de natuur opzoeken en die inspanning leveren.
Ik begreep hun nood om die stilte op te zoeken en weg te zijn van de drukte en verplichtingen van elke dag.
Gewoon even weg zijn van de sleur. Want dat is ook exact wat ik telkens opzoek. De natuur is de plaats waar ik puur mezelf kan zijn, zonder oordeel, zonder verplichtingen. Mijn hart gaat tien tellen sneller slaan als het dan ook nog eens in een nieuwe en uitdagende omgeving is :-).
Meer van dat 🙂
Als zonsondergangen nog zo’n mooie connectiemomenten met zich meebrengen, laat me er dan nog maar veel beleven! En wie weet kom ik deze twee vrienden met geweldige mindset nog wel ergens tegen in de bergen van Snowdonia of Lake District. Het grappige is dat ik zelfs hun naam niet weet. Dus, aan de anonieme hulpvaardige heren die ik daar ontmoet heb: bedankt voor het fijne moment, de hulp en veel succes met jullie toekomstige hikes!
